Diagnostic coronary angiography is a minimally invasive procedure used to diagnose coronary artery disease. It is considered the definitive diagnostic tool for determining the most appropriate therapeutic approach for coronary artery disease.
Coronary artery disease, and consequently ischemic heart disease, is the leading cause of death worldwide. Thorough and meticulous diagnostic evaluation plays a crucial role in identifying the pathophysiology and quantifying the underlying coronary disease, assessing the associated myocardial ischemia, and ultimately stratifying prognostic risk for each individual patient.
Percutaneous diagnostic coronary angiography is considered the standard method for the imaging assessment of the anatomy of the epicardial coronary arteries and the underlying atherosclerotic disease. As such, it remains the imaging modality of reference for guiding percutaneous coronary revascularization using angioplasty (PCI).
Aortic valve stenosis is a condition in which the mobility of the valve leaflets—and consequently the functional opening area—is significantly restricted. The most common cause is chronic degenerative disease, which represents the leading etiology of severe aortic valve stenosis in patients under the age of 70.
Η στεφανιαία νόσος και κατ’ επέκταση η ισχαιμική καρδιοπάθεια αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως1 . Ο προσεκτικός και ενδελεχής διαγνωστικός έλεγχος έχει πρωτεύοντα ρόλο στην αναγνώριση της παθοφυσιολογίας και της ποσοτικοποίησης της υποκείμενης στεφανιαίας νόσου, στην εκτίμηση της σχετιζόμενης μυοκαρδιακής ισχαιμίας και τελικώς στη διαστρωμάτωση του προγνωστικού κινδύνου για κάθε ασθενή ξεχωριστά.
Η διαδερμική διαγνωστική στεφανιογραφία θεωρείται η παραδοσιακή μέθοδος για την απεικονιστική εκτίμηση της ανατομίας των επικαρδιακών στεφανιαίων αγγείων και της υποκείμενης στεφανιαίας αθηροσκληρυντικής νόσου και ως εκ τούτου αποτελεί την απεικονιστική μέθοδο αναφοράς στη καθοδήγηση της διαδερμικής στεφανιαίας επαναγγείωσης με τη μέθοδο της αγγειοπλαστικής (PCI).
Η στένωση της αορτικής βαλβίδας είναι η πάθηση κατά την οποία η κινητικότητα των πτυχών της βαλβίδας και ως εκ τούτου το λειτουργικό εύρος διάνοιξής τους περιορίζεται σημαντικά. Η πιο συνηθισμένη αιτία είναι η χρόνια εκφύλιση και αποτελεί την πιο συχνή αιτιολογία σοβαρής στένωσης της αορτικής βαλβίδας σε ασθενείς ηλικίας < 70 ετών.
